W dniach 26-29 września br. odbyła się w Muzeum Rolnictwa w Ciechanowcu I konferencja naukowo-szkoleniowa „Parazytozy zwierząt – aktualne zagrożenia – nowe rozwiązania terapeutyczne i profilaktyczne”. Organizatorem konferencji był Zakład Parazytologii i Chorób Inwazyjnych Wydziału Medycyny Weterynaryjnej Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie pod kierownictwem prof. dr hab. Krzysztofa Tomczuka. Jedną z 6 sesji tematycznych była sesja pt. „Parazytozy koni” na której wygłoszono 5 doniesień naukowych. Dotyczyły one takich kwestii, jak:
- Wpływ rożnych systemów utrzymania na występowanie anoplocefalozy (choroby często lekceważonej przez hodowców i lekarzy weterynarii, powodowanej przez najgroźniejszy dla koni gatunek tasiemca – Anoplocephala perfoliata) (Krzysztof Tomczuk z zespołem – Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie). Autorzy zwrócili uwagę na wpływ środowiska pastwiskowego na częstość występowania jaj tasiemca w kale koni. Zdecydowanie większą inwazję stwierdzono u koni wypasanych na pastwiskach podmokłych i o średniej wilgotności, niż na pastwiskach suchych. Podobny temat, jednak dotyczący występowania różnych pasożytów przewodu pokarmowego był przedmiotem doniesienia M. B. Studzińskiej z zespołem (Uniwersytet Przyrodniczy i Uniwersytet Medyczny w Lublinie), którzy określili zależność odsetka koni u których stwierdzono pasożyty od warunków wypasu (pastwiska naturalne, pastwiska urządzone przez człowieka, piaszczyste wybiegi).
- Z zagadnieniem samoleczenia się zwierząt związane były badania zespołu z SGGW (J. Łojek, J. Bartosik, P. Matkowski) polegając na ocenie właściwości pastwisk pod względem ich oddziaływania w kierunku ograniczania liczby jaj nicieni u koni.
- Profilaktyczne podawanie preparatów przeciwpasożytniczych staje się coraz bardziej dyskusyjne ze względu na pojawiające się pasożyty lekooporne. Badania ankietowe, jakie przeprowadzili M. Raś-Noryńska i R. Sokół (Uniwersytet Warmińsko Mazurski w Olsztynie) wśród hodowców i lekarzy weterynarii miały na celu rozpoznanie zwyczajów dotyczących odrobaczania koni i przeanalizowania ich pod kątem ryzyka powstania lekooporności pasożytów.
- Lekooporność pasożytów była także tematem doniesienia J. Gawora (Instytut Parazytologii PAN, Warszawa). Do jej rozwoju doprowadziła m.in. duża częstość zabiegów i jednoczesne odrobaczanie wszystkich koni w stadzie. Racjonalne zwalczanie nicieni u koni wymaga rozpoznania stanu zarażenia (oceny liczby jaj w kale), na podstawie którego przeprowadza się leczenie nacelowane.
Jacek Łojek
